La mam, ik heb haar nooit anders genoemd, Ze had een geheim. Terwijl anderen debatteren en zin proberen te maken van deze wartaal, La Mam was de wereld met een adembenemende natuurlijkheid. La Mam had een geheim. Ze wist wat belangrijk was en wat niet. Wist dat we hier niet zijn voor het verspillen van onze tijd maar om de wereld vrij........ door montera, zelfs ten risico van het belachelijk. Ze wist dat we hier niet zijn om anderen te negeren maar om te communiceren met iedereen, in zeven talen indien nodig. U bent niet hier om barrières te creëren, maar grensoverschrijdend, aan boord van een vrachtwagen als het ontbreekt. U bent niet hier om te vechten, want dat heeft geen echte waarde maar iedereen, liefde te geven, zelfs degenen die niet hetzelfde denken. U bent niet hier om te lijden van de lelijke dingen maar om te ontdekken en genieten van het mooie Zelfs schapen passeren onder uw venster. Die zijn niet hier om al-wetendheid te schenken, maar om te leren van elke dag met nieuwe en geweldige dingen, zelfs al zijn ze uit het nieuws. La mam, langzaam gegaan met een glimlach die liefde overstroomd en een giño van ogen van intelligentie als vraagt ze ons of wij het hebben begrepen. Vanmorgen heb ik de dringende noodzaak gevoeld om de dageraad te zien. Ik stond op uit bed en ik ging naar het terras. Het was bewolkt, In de verte kraaide een haan, en een vroege trein reed voorbij De honden van de buren blafte maar het bleef bewolkt. De zon bleef angstvallig verborgen tussen de wolken alsof ze die niet wilde verlaten. Vanmorgen de wereld bleef bleek een plaats een beetje meer lelijk, een beetje meer triest Maar beslist minder wijs. (Sant Cugat, 30 juli 2012)