Gisteren 29 juli, is om 18.45 u in het bijzijn van al haar kinderen en enkele kleinkinderen, niet geheel plotseling, overleden mijn dierbaarste tante, die binnen de familie van mijn moeder bekend stond als de "zigeunerin" van de familie, verwijzend naar het altijd onderweg zijn. Adriana ( Adje) Knegtel, ( 91) Wat heeft ze genoten van dit prachtige leven, wat heeft ze veel, heel veel mensen om haar heen laten zien hoe prachtig het leven was. Door haar aanstekelijke energieke en levenslustige manier van genieten, was iedereen om haar heen ook een beetje verliefd op het leven, op haar en haar omgeving. Meestal blootvoets en met grote bewondering voor mode-icoon Yamamoto, scheurde ze in snelle sportieve- of grote stoere auto's van plaats naar plaats, van land naar land. Met harde Spaanse of Africaanse typisch kenmerkende muziek, droeg ze haar voorkeur uit voor HAAR Spanje het land waar ze zoveel van hield- zo kende iedereen haar onuitwisbare eigen identiteit en levensvitaliteit en verkoopkracht. Ze verkocht 'vrijheid van leven' en maakte het gevoel daarvan bereikbaar door het dragen van haar stoere truien, broeken en jacks. Grote concerns als de Bijenkorf hadden nog nooit meegemaakt hoe een 'fashion representative' zelfs hun zo enthousiast kreeg, dat ze orders plaatsten die de Spaanse fabrikant met productie-aantallen confronteerde, die ze niet geloofden! Laten we ook stilstaan bij het feit dat succes in Noord Europa ook een prijs kostte bij haar familie en kinderen in Spanje, die haar tijdens lange perioden "zakenreizen naar Belgie, Nederland en Duitsland" moesten missen. Nu is ze herenigd met Frans, Paquito, haar Poems en alle zusjes en broers Knegtel die haar voorgingen. Artistiek; een woord wat nooit mag ontbreken als we haar herinneren schilderend ergens midden in de natuur van een klein Mediteraans dorpje of de ruige binnenlanden van de La Manga. Een tractortje of een stier danwel bergdorpje zag je gewoon met enkele vaardige schilderhalen ontstaan in aquarel soms op briefkaartformaat, soms in haar boekje vol herinneringen, uitgewerkt thuis op groter formaat. In haar laatste hoodfstuk van het leven hebben haar 5 prachtige kinderen haar zo liefdevol omringd, verzorgd en onvoorwaardelijke liefde terug gegeven dat we hier ontroerd zijn. Iedereen die Adje kende, is jullie daarvoor heel heel erg dankbaar. Ze is tot het laatste thuis kunnen blijven, ze heeft geen lange weg van ziekbed hoeven doormaken en haar geest en hart bleven dezelfde tot de bloedtransfusies afnamen in functionaliteit. Dank Jetty, Miuca, Sossy, Francis en Tot (Dorrith)... iedereen hier en ik zeker wil jullie bedanken voor dat wat ieder van jullie afzonderlijk heeft gedaan. Mooi ! Ik zou zo graag mijn eigen kinderen hier willen doorgeven dat haar manier van leven en aanstekelijke manier van vol in het leven staan, de mensen vrolijk maakte, mensen graag in haar nabijheid wilde verkeren. Kopers deed kopen, vrienden deed reizen met de kwast achter de oren en ons familie....( speciaal Joseph, Tim en ik Edward) wij hadden een ding gemeen, wij hadden alle 3 het gevoel dat "onze" tante Adje onze favoriete Adje was. En dat gevoel gaf ze hier iedereen....niet alleen ons en dat is een gave. Mijn dierbaarste tante is niet meer, maar leeft voort in vele herinneringen en ook als mijn voorbeeld hoe te genieten van alle mensen, zelfs ook door haar nog meer van mijn lief en onze kinderen !